Sinds 2019 hebben we te maken met 'Inkopen met impact'. Beleidsdoelen vanuit de Rijksoverheid om maatschappelijke waarde te creëren op onder andere het gebied van klimaat, grondstoffen, internationale sociale voorwaarden, ook wel ISV genoemd. Tegen welke dingen loop jij in de praktijk aan als je uitvoering wilt geven aan dat beleid?
ALBERT EN JOHAN_1
(Intro met abstracte beelden met daaronder een korte begintune.)
(In beeld verschijnt de tekst:
microlearnings
Duurzaamheid)
(Twee mensen zitten tegenover elkaar in een verder lege kantoorruimte en starten het gesprek:
de heer Johan Rodenhuis begint, de heer Albert Geuchius reageert.)
(In beeld verschijnt de tekst:
Johan Rodenhuis
adviseur Duurzaamheid, Categorie ICT Werkomgeving Rijk, Ministerie van EKZ)
JOHAN RODENHUIS: Sinds 2019 hebben we te maken met 'Inkopen met impact'. Beleidsdoelen vanuit de Rijksoverheid om maatschappelijke waarde te creëren op onder andere het gebied van klimaat, grondstoffen, internationale sociale voorwaarden, ook wel ISV genoemd. Tegen welke dingen loop jij in de praktijk aan als je uitvoering wilt geven aan dat beleid?
(In beeld verschijnt de tekst:
Albert Geuchies
contractmanager categorie Datacenters, Ministerie van OCW)
ALBERT GEUCHIES: Nou, de beleidsdoelen zijn best ambitieus. En dat moet vertaald worden
in aanbestedingen dat moet vertaald worden in contracten. En dat is best een klus. En aan de andere kant heb je de opdrachtgever die eigenlijk snel z'n spullen wil hebben, een voorkeur heeft met z'n spullen en af en toe staat dat op gespannen voet met elkaar. Het is een extra dimensie aan
wat je eist van een product of een oplossing. Dan zou je je kunnen denken aan: ICT'ers
kijken naar schaalbaarheid, naar: is het veilig? En dan komt er nog een vraag bij: duurzaamheid.
Die jongens en meisjes van de Inkoop, die willen dat. En die vallen mij daar als ICT'er mee lastig.
En dat is... Je voelt daar een spanning.
JOHAN: Ja. Ik herken wel wat je zegt. Als ik kijk naar die vraagstelling, dat zie je bij ons ook heel sterk terugkomen. Als je kijkt naar werkplekapparatuur is het leven wat eenvoudiger soms dan wanneer je zoals in jouw geval met datacenterapparatuur veel te maken hebt. In ons geval kun je wat makkelijker spelen met verschillende keurmerken of bepaalde standaardconfiguraties. Het zijn echte commodity's
waar we mee te maken hebben. Ik kan me voorstellen bij datacenters dat het lastiger is om direct concrete impact te behalen en te zeggen: Die kant gaan we op.
ALBERT: Ik denk dat dat een heel juiste conclusie is. Dat verschil tussen de categorie waar jij voor werkt, de werkplekapparatuur en de categorie waar ik voor werk, datacenterhardware. Daar worden andere eisen gesteld. Daar zijn ook al vaak voorbedachte oplossingen door techneuten, noem ik ze maar even, ICT'ers, mijn collega's van de zevende etage. Ik zit zelf op de zesde etage. Die komen dan met een oplossing eigenlijk al en wordt gevraagd: Kan ik dat in die contracten uitvragen? Ik wil eigenlijk die oplossing hebben. En die duurzaamheid, dat is dan een extra vraag die je dan stelt. En voor datacenterhardware is dat nog best een te ontginnen gebied, zeg maar.
JOHAN: Ik zie wel soortgelijke dingen ook binnen het werkpleksegment. Daar zie je ook deze vraagstelling heel sterk naar voren komen. En wat je daar wel ziet... Er komen soortgelijke dingen voor.
Als je kijkt naar, ik wil bijvoorbeeld dit en dit type product hebben. Als je dan kijkt binnen de werkplekapparatuurcontracten, dan wordt gezegd: Dat voldoet niet aan de duurzaamheidseisen. En wat wij ingericht hebben in die zin... We hebben veel meer gekeken: Dit zijn standaardproducten, standaardcommodity's. Hoe kunnen we helpen onze klant zoveel mogelijk te ontzorgen? En we hebben ervoor gekozen om veel meer op raamovereenkomstniveau al te regelen. Waardoor je eigenlijk kunt kiezen uit producten die groen, groener of groenst zijn. Zonder afbreuk te doen aan de kwaliteit van de producten, zoals security, wat je noemt of kwaliteitsaspecten die ze belangrijk vinden.
Passen jullie ook iets dergelijks toe?
ALBERT: Ja, dat is wel zeg maar de visie die de categorie heeft, om dat waar je mee begon, het beleid,
'Inkopen met impact', om dat te vertalen in contracten, of voorgaand eigenlijk in aanbestedingen en dan moet je kijken wat er beschikbaar is aan duurzame oplossingen. En wat ik merk, is dat zeg maar het gesprek tussen wat er technisch moet en wat er duurzaamheidswijs eigenlijk ook zou moeten, dat dat nog niet zo goed op gang is gekomen.
JOHAN: Er speelt hetzelfde bij ons. Als ik kijk naar de trajecten die wij hebben gedaan, ben je het grootste gedeelte van de tijd kwijt in de voorbereidingsfase. Kijken naar: Wat voor soort producten wil je hebben? Hoe kunnen we duurzaamheid op de juiste manier borgen in die trajecten? Dat kost bijna nog meer tijd dan 'n aanbestedingstraject zelf. Ik denk dat het voor heel veel ICT'ers en mensen die in de besluitvorming in de ICT-kolom zitten belangrijk is om op voorhand goed na te denken: Hoe kunnen we duurzaamheid meenemen en hoe kunnen we zorgen dat we en de juiste en de meest duurzame oplossing krijgen?
ALBERT: Ja, eens.
(Outro met abstracte beelden en korte eindtune.)
(In beeld verschijnt de tekst:
microlearnings
Duurzaamheid)
(Het laatste beeld bevat het logo van de Rijksoverheid met daaronder de tekst:
Deze microlearning is tot stand gekomen door een samenwerking tussen de Leer- en Ontwikkelcampus (LOC) van UBR, de directie CIO Rijk van het Ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties (BKZ) en de Rijksacademie voor Digitalisering en Informatisering Overheid (RADIO))